De waterkrachtcentrale wordt aangedreven door de potentiële energie van het Maaswater veroorzaakt door de stuw van Borgharen. Het vallende water drijft een turbine aan, waardoor elektriciteit wordt opgewekt.
Er worden 3 horizontale Kaplan turbines gemonteerd met elk een maximale afvoer van 100 m3/s. Er is gekozen voor direct aangedreven generatoren uitgerust met permanente magneten. Hierdoor is een zeer compacte bouw mogelijk. Het piekvermogen bedraagt 13,5 MWe en de jaarlijkse productie circa 42 000 000 kWh, ofwel zo’n 30– 35 % van het gebruik van de inwoners van de stad Maastricht!
Voor de passage van vis vanaf de Grensmaas wordt een ‘vertical slot’ vistrap gebouwd. Het verval per trap is gelijk aan de huidige vistrap evenals de breedte van elk slot. Al met al heeft een vis aanzienlijk minder energie nodig om te passeren dan de passage van de bestaande bekkenvistrap.
Voor migratie vanaf de Bovenmaas is een visgeleidingsysteem voorzien. Daardoor zwemt een deel van de migrerende vis via een bypass en passeert de wkc ongedeerd. De totale schade zal zeer gering zijn en wordt voor schieraal op maximaal 0,05% van de populatie geschat.
